دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است

چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است

 دانی که چرا چوب شود قسمت آتش

بی حرمتیش بر لبو دندان حسین است

دانی که چرا  آب فرات است گل آلود

شرمنده زلعل لب عطشان  حسین است

 دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش

یعنی خدا هم عزا دار حسین است

............................................................